Yok yoktur Şiiri - Hasan Turgut

Helâl lokma için benim dergâhım
Ne harâm ne riya, safla öz ahım.
El açmam kimseye, dilde feryâdım
Hırs, kin, yalan, tuzak ,fal yoktur bende.

Gönlüm de nur ile açtım kapımı,
Yıktırmam.gönülde ulvi yapımı.
Bilirim.kendimi bendim çapımı
Nefste Kiba gurur,kal yoktur bende.

Kalbim terazidir, tartar her işi,
Gönül ulvi halde ulvidir raşi.
Doğruluk halinde olur er kişi
Aldatmak, kayırmak, çal yoktur bende.

Erenler hatrına bildim ben yolu,
Zanaatla ni’metle yordukta kolu
Ahlâkla bezenir alın ter dolu.
Hileli kazançlar, mal yoktur bende.

Elim işte, dilim dua makamda,
Kalbim secdededir ruhum kelamda.
Nifaklı meclise girmem haramda.
Fitne, fesat, haset, yal yoktur bende.

Gönlümde her fakir, her garip aziz.
Ömrüm su damlası nefesim deniz.
İkramda sınırsız, rızkımda temiz.
Cimrilik, kitmirlik, Zal yoktur bende.

Sözümde dururum, işim sağlamdır.
Özümde cevher var, kalbe ilhamdır
Yalana, dolana ağır ithamdır.
Yüz çevirmek hak’tan, hal yoktur bende.

Kardeşlik mayası pişer gönlümde.
Bölüşmek nimettir her bir dilimde.
Şükürle yoğruldum ben her hâlimde.
Benlik, ihtiraslar, gal yoktur bende.

Usta bildiklerim ışık rehberim.
Çıraklıkla geçer mânevî serim
Tevâzu, sabırla büyür değerim.
Gösteriş, fiyaka, lal yoktur bende.

Bir kulum, yolcuyum, sermâyem azdır.
Özümde hâl vardır, sözümde nazdır.
Her adımda rahmet, her işte hazdır.
Ahîlikten başka, sal yoktur bende.