Dağ başı dumanlı; kar boran, tipi,
Tütmüyor ocağı, odun yok, gaz yok.
Çocuklar sararmış tıpkı gül gibi,
Ayakları çıplak, sırtta esvap yok.
Bir iplik çekilse kırk yama düşer,
Artık yamayacak bir yer bile yok.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
