Dağ başı dumanlı; kar boran, tipi,
Tütmüyor ocağı, odun yok, gaz yok.
Çocuklar sararmış tıpkı gül gibi,
Ayakları çıplak, sırtta esvap yok.
Bir iplik çekilse kırk yama düşer,
Artık yamayacak bir yer bile yok.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
