Yok Yok Yok Şiiri - Ahmet Pekiyi

Ellerin yok, tutacak dalım kalmadı.
Ellerin üşüyen ruhumun güneşi.
İnan senden başka sevdiğim olmadı.
Ellerin yok, dinmez gönlümün ateşi.

Dişlerin yok, onlar hayatın zineti.
Her tebessümün emsalsiz bir hazine.
Dudaklarında tattım her gün cenneti.
Dişlerin yok, şu cihanın manası ne?

Saçların yok, boş yere esmesin rüzgâr.
Kokunu bana sunmayan yel düşmanım.
Bu can zülfüne bakmadan nasıl yaşar?
Saçların yok; renksiz, ahenksiz her anım.

Gözlerin yok, söndü dünyamın ışığı.
Ufuklar kapalı, gökler kapkaranlık.
Bir bakışın güldürürdü bu aşığı.
Gözlerin yok, geceler sabahsız artık.

Gül yüzün yok, kaybettim garbı şimali.
Gamzelerin gurbetin kutup yıldızı.
Çehren olmadan göremem istikbâli.
Gül yüzün yok, var mı bundan ulvi sızı?

Bedenin yok, yandı emin tek sığınağım.
Sarılınca beline oldum Cihan Sultanı.
Yoksun, mahkumum şimdi, düştü sancağım.
Bedenin yok, bağrımın susmaz figanı.
Bedenin yok, kurtuluş bir ölüm fermanı.