Yok Yok!. Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Hibe düştüm aşktan tapulu tarla,
Mahsule gayreti, damla teri yok!
Güzün gelen heves buz kesti karla,
Çer-çöp kaldı elde, taneleri yok!

Nadasa bırakıp, koynunda eli;
Sarıldı nazına dudak bükmeli..
Ya ucuza satıp, ya taş dökmeli!
Dedi, bu faninin hiç ederi yok!

Nezdinde taş, toprak sıfatındayım..
Müflis tesellide: ağlama bayım..
Yeminli ağzıma zehir çalayım!
İkram-ı kaderin hiç şekeri yok!

Saplandım çıkmaza, yutar, yorulsam..
Yılan beslemişim, sokar sarılsam!
Beklemek tükeniş, şikayet asam,
Heyhat ki canımın dört çekeri yok!

Kavruk çöl yeşerir, umut kesilmez..
Dağ bile bu kadar durup kasılmaz!
Belki de zanneder; yılmaz, yıkılmaz;
Anladım bu aşkın hiç kaderi yok!