Yok Yere Aşka Nefes Olmayalım

Yalan yere yaşıyorum,
yalan! ..
Yok yere havayı kirletip;
varlığımla değil ama sandıkça anlıyor,
sevdikçe ölüyorum, sevdikçe...
Bildikçe bir terimden, gördükçe ağlıyor;
anladıkça özlüyorum.
Kavradıkça bütün meseleyi,
kendi tabutuma çiviyi yüreğimle çakıyorum.
Biliyorum ki ben;
bu yavşak talanda,
bir hezeyanmışım, bir sazan.
Anladıkça işte ben, kendime geliyorum.
Yalan yere yaşıyorum, yok yere!
Çok kere düşkün bir karalı,
bir çocuk gibi ağlıyorum.
Nihayetim, ey sen! Ey bana dara'lı
Ey zahir! Ey benim!
Yok yere gelme canıma,
geldiysen ses ver ölüme kadar;
yok yere aşka nefes olmayalım.