Yok ve Yalnız Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Tırnak içerisinde
“Yok ve yalnız”
Bir çokluğun anlamını vermese de
Anlamın ne olduğu algılamanda saklı senin
Bana düşen bir mutluluktur
Mutluluk yalnızca bilmemin içindeki sırdır
Dışa vurmak ahlaken yasaklıdır
Pasaklıdır etekleri oysa edebin

Ne bir baharı sevdim sensiz
Ne bir hayatı
Sen yokken ben bedensiz bir ruhtum
Kabul ettim okunan duaları
Yağmurun toprağa düştüğü yerde
Kalbine oturdum bir bulutun
Göklere de ulaştım sayende

Göz önünde kaçamak bir aşkın yarım kalmış sayfalarını tamamlamak ne kadar zor
Ya baştan eksik bir şeyler ya da sondan
Eğer bir koku kalmışsa ondan
Yanağımı dokundurduğumda yanağına
Sen kokla ve anlat
Masalın geri kalanını
Ben elimin bırakıldığını biliyorum yalnızca

Çünkü sen alışılagelmiş bir aşkın tarifini yapabilirsin
Bu seni zorlar, kendine anlatmaya bile mecalin yok
Kim bu göz yaşlarımın önündeki gölge diye sorabilirsin
Cevap güneşin haşmetinde gizliyken ne diyebilirim sana

Tomurcuğa dokunmak istiyorum
O zaman akan suların nehire dönüştüğünü göreceğiz
Elini ver bana korkma
Sevişmek yalnızlığında yok olmaktır şehvetin

Tırnak içerisinde
“Yok ve yalnız”
Bir çokluğun anlamını vermese de
Sebebim olursun
Çoğalırım içinde…