Neyzenin berduşluğunu yaşıyorum yaşamadığımı sanarak,
Bir elimde Hayyamdan şarap, diğerinde harap bir resim tutuyorum aslında olmayan…
Şarap içmem, içemeyeceğimden değil ama! Kafasına estikçe uğrayan tiksintinin kendisi hâlinden…
Her ne kadar içmesem de bu ânlarıma yakışacak tek içki o, şarap!
Siyah bir şişede, beyaz olanından…
Zaten yürek kan hıçkırıyor, bir de o olsun istemedim kırmızı olanından…
Bu, anasını tanımadığım hayat, felek, kader üçlemesine teker teker çelme takmak yerine hepsine birden saldıracaksam eğer, içtiğim içki de benim gibi asil olmalı, şarap!
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta