Yok, Tahammülü Şiiri - Bekir Yavuz

Sevgi yok edilmiş saygı firarda,
Hiç bir kulun kula, yok tahammülü,
Anaya babaya bu gün dünyada,
Evladın büyüğe, yok tahammülü.

Kuyruk sırasında, niza patırtı,
Yollarda trafikte, kavga gürültü,
Toplu taşımada balık istifi,
İnsanın insana yok tahammülü.

Gençlere sorarsan çağ atlamışlar,
Saçları jöleli tuhaf haldeler,
Giyim kuşam farklı sorsan modernler,
Bizi beğenmezler yok tahammülü.

Evrim geçirmişler denge bozulmuş,
Tedavülden kalktın, der “moruk yürü”
Diyorum örf adet, diyor “ne imiş”
Bu yılın geçmişe yok tahammülü.

Giyim kuşam ile çok banalmişiz,
Dudak, burun, kulak metal küpeli,
Çağın gerisinde bizler kalmışız,
Gençlerin bizlere yok tahammülü,

Bektaş der ben böyle ileri çağda,
Yaşamak istemem kalsın dünyada,
Tez elden öteye karar hakkında,
Çıksın da gideyim yok tahammülüm.

Bekir Yavuz
19.Nisan.2011.Salı.
Beyoğlu. İstanbul