Nedense; sevinci yazamıyorum?
Çok üzüldüm amma: kızamıyorum...
Kırıp, döküp oyun bozamıyorum...
Benim azıcığım; görmen, çok sayın...
Yoruldum, usandım; beni yok sayın...
Her hal Dünya düzgün, bozanı benim!
Herkes uslu, sakin; kızanı benim!
Oluru, olmazı; yazanı benim!
Kalemim eğriyse görmen, ok sayın...
Yoruldum, usandım; beni yok sayın...
Dostlarım var sandım; ondan güç aldım,
Nice yiğitlerden ağır baç aldım,
Ziyafet evine girdim, aç aldım…
Bir deri, bir kemik; görmen, tok sayın...
Yoruldum, usandım; beni yok sayın...
İçimden geleni yazmam gerekir,
Kader oyununu bozmam gerekir,
Kazıktan deliyi çözmem gerekir.
Ulvi'ye bu hayat, zaten şok sayın...
Yoruldum, usandım; beni yok sayın..
15 KASIM 2011
Kayıt Tarihi : 9.11.2013 09:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!