“hiç çıkmadığım balkonlardan düştüm aşağıya
hiç bakmadığım pencerelerden el salladım giderken sana
hiç geçmediğin yollarda aradım olmayan izlerini
ve öyle çok dövdüm ki dizlerimi, yorgunum bir şey sorma
astım suratımı çamaşır niyetine tellere, sırılsıklamken yüzüm
üzülme diye teselli ettim kendimi lokmam ağzımda taş olurken
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta