Yok Say Beni Ve Bu Şiiri Şiiri - Filiz B ...

“hiç çıkmadığım balkonlardan düştüm aşağıya
hiç bakmadığım pencerelerden el salladım giderken sana
hiç geçmediğin yollarda aradım olmayan izlerini
ve öyle çok dövdüm ki dizlerimi, yorgunum bir şey sorma

astım suratımı çamaşır niyetine tellere, sırılsıklamken yüzüm
üzülme diye teselli ettim kendimi lokmam ağzımda taş olurken
çabalasam da geçmeyen geçmişimden kurtulamadım
kurut gözyaşımı, sana muhtacım

iki saat öncesi veya beş gün sonrası
hiç önemli değil gecenin sabahsa arkası
dağılmayan kara bulutların üstünden düşüp yarıyor gövdemi
ardı arkası kesilmeyen şimşek çakması

nasıl bir acı bu, infilak oldu kalbim
yokluğunda tanıştığım sancıyı bir türlü sevemedim
sırtımda yük şimdi taşımaktan aciz olduğum her şey
bir gün beni affeder mi kasvetimden solan çiçekler

tam ortasından kırdım kalemi, son olsun yazılanlar
bayağı zaman geçti, küle döndü hafızamda yaşananlar
ömrümün orkidesiydin, gönlümde ilk kez açan
bir insan kaç kez ölür biri uğruna, kaç kez yaşar

kırk sekiz düğüm olmuş boğazımda halatın
gittiğinden beridir rüyamda bile sormadın hal hatır
kaç kez geçtin aklımdan sonra çıktın hiç geçmemiş gibi
her neyse, yok say beni ve bu şiiri”