Bir sosyalist karınca gibi ortaktık tüm dertlere;
Bir anarşist çöl sıcağı gibi kavururken içimizi ümit,
Ve sen,
Nihilizm'in bende bıraktığı son kırıntı,
Ve ben,
Sana Realist gözle bakan bir sokak lambası,
Gündüzleri bir anlamım yok güneşinin yanında;
Gecelerde herkese olduğu gibi sana da damıtırım
Romantik yalnızlığımın ışığından...
Paspal bir meydan dilencisidir;
Bendeki hümanizm'in gayri meşru çocuğu...
Pragmatik bir bakış açısıyla nefret ederim;
Benim olmayacak bahardan...
Ve aslında, param yok diye inanmıyorum
Akapunktur saçmalıklarına,
Ya da milyon dolarlık tabloların pahasına...
Sadece septikler gibi işte ben de,
Yaşıyorum, "yok" pahasına...
Kayıt Tarihi : 29.1.2024 12:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!