Yok Pahasına Şiiri - Habibe Merih Atalay

bir kadın
yıllar yılı giysilerini taşıyor yılların
ölmüş gitmiş

olmayan anılar onun anılarından ibaret
ve olmayan bir benim
olmayan bir ben

tekerrür etmez zaman zamana karşı
hiç olmayacak bir olay hiç olmayacak

rabbe sığınmak bile
dile kolay rabbe sığınmak bile
dile kolay

*

Benim arasokağın
Oku bana
Beyaz bir duvara bakıyorsun;
koşulsuzluk ya da...

görünüyorsan
kimseyi maruz bırakmadan
bakmaya bir duvara bembeyaz
duvar bakıyordur oysa: sana;

Hiçbir şey yok!
Ve hep o beyaz duvarlara bakacaksın.

Söylendiği gibi değil hiç bir şey
Benim arasokağım
batarken gün

Mavi bir toprak yükselmiş koridor gibi
kaldırımının dibinden...
atıyor tıp tıp
tıp tıp tıp
tıp tıp tıp atılıyor adım adım

Ah! O Lale'li
Ah O Lale'ler!
tutuklu nutkumuz; şimdilerde:

Şimdi, yeniden
Oku bana.

*

kelam: söz

öleceğimizi biliyoruz söz
kabul ediyoruz
sadece bir söz direniyor
son sözüne kadar
ölmeme yeminine çalışıyor.

söz.

hayatın özeti söz:
bu önsöz,
değil mi söz?

her doğan, aynı sözelin yolundan geçip geçer
özelinin yoluna: aynı sonuca bağlanır
sözün özüyle, özeti

bir yandan apayrı özleşiriz de
söz söz... sözleşiriz, konuşmalara
tekrar tekrar aynı şeylere erer konuşma,

tekrarlar,
birinden bir başkasının bileştiği,
tekrarın da tekrarı... sözler verip
nefesler alıp...

bir kez,
yinelemeden ibaretiz zaten...
bir kez söz,
son bir kez,

ölmeden önce söz,
her bir uğraşın içinde söz,
ölene değin söz,

sözde kendimizce kendimize
sözel anlamlarla çadırlar
mağaralar kubbeler
ile sözleniyor hayat hayata

bi şey deme artık...

deme durup durup
aşığım aşıksın aşığız

deme bir ilah gibi bişey
bitir sözünü
kapansın sözlüğün

lüzumu yok pahasına!