Yok Oluyorum Şiiri - Münire Çetin

Bir gün ışıltılı kara gözlerin
Sevda soluyan gül bahçesi sunuyor bana
Ertesi gün o bahçe tarumar
Bütün dikenleri saplanıyor yüreğime
Yanımdasın, yakınımda, hemen şurada
Uzatıyorum ellerimi
Ellerin tutmayacağım kadar uzakta
Sevdan öyle ki
Karakışta çiçek açtırıyor dünyama
Bir düş sanki
Uyanıyorum, karayel vurmuş tüm çiçekleri
Bir geliyorsun...
Bir gidiyorsun...
Med- cezirler...
Ve eziliyorum...
Sevdanın enkazında
Boğuluyorum tuzlu gözyaşlarımın selinde
Vurgun mu bu sevda?
Sürgün mü bu hayat bana?
Tutsaklık mı bu?
Keşmekeşler binlere bölüyor...
Yokluğun sıfırla çarpıyor beni
Ey sonsuzum...
Sonsuz sensizliğim...
Sensiz benliğim...
Yok oluyorum...