Yok Oluşum Şiiri - Mustafa Üstündağ

Anlattı yüzümü severek yok oluşumu.
"Sıradan geçmez" dedim bu buhran günler, en dipteyim bende.
Acı olsada,
Son zamanlarda gariptim sanırım, ezildim huzursuzluğun enkazı altında.
Sancılarla dolu , dünyalar başıma yıkılmış gibi.
Evet, haklı galiba uzun zaman olmuş aynaya bakmayalı.
Yüzleşmeyeli kendimle.
Hep hatırlat bana olur mu ?
İçimde bir ruh kırıntısının yaşadığını.
Aydınlık nedir bilmesem de bu hayata dair,
Çekinmeden bahset bana.
Oyuncağı olmayan bir çocuk gibiyim serzenişim ağır,
Mutluluğu tatmamış lakin acılarla yoğrulmuş.
Yeri geldi ket vurdum ara sıra gelen mutluluğa,
Kaçıp gitmesin diye hayatımdan.
Ne derin bir acı bu , varla yok arasında olmak gibi.
Dünyada yaşıyor gibi görünsem de aldığım nefes sanki bir araf çemberinde.
Sanırım haklıydı, uzun zaman olmuş aynaya bakmayalı.
Dökülmeye başlayan saçlarım habercisi adeta eriyip gidişimin.
Anlattı yüzümü severek yok oluşumu ,uzun uzun bakarak gözlerime.
En acısı da bu ya...
Bir zamanlar ışık saçan gözlerim artık,
Soğuk bir kışın matemiyle kaplı.