Yok Oluş Şiiri - Divane Mustafa

Son bir hayal daha kurdu bu gün yüreğimdeki göz yaşım. Son bir bulut isyan
etti işte yıkılmış olan çınara... ve son bir kez daha kalemim oynadı
içimdeki buruk isyan için beyaz kağıdın saflığında...

Hayal içinde bir düş gördüm sanırım. Anahtarsız bir rüyadı bu bir kez
açıldı ve üstüne kilit vuruldu. Kaldırımlara karışmış her duygu zerreceği
hatırlatır şimdi umudumu. Bir yakamoza şahitlik yaptırır işte düşlerime seni
sevdiğim gerçeğini. İsyanlarım bir alamot sonbaharında erir ve dökülür
yaprakları aşkımın. ayrılık dizesine düşmüş işte yaşam dediğimiz aşkım...

İsyanların satırlarında yitirdim ben geleceğimi. Paslı bir ışık düşer
şimdi görünmeyen karabasanlarıma. Birleşilmemiş bir ayrılık varya onun için
ağıt yakar şimdi gecelerdeki hüzün... Dumanı tüter şimdi buzun kayalaşmış
yüreğimde. Gölgesi yakar ellerimin içindeki ayrılık rüzgarını hüznün...

Hayal Perisi seni düşlerimde sevdim ben ve sesindeki ezgi sardı bedenimi...
Kelimeler aldı işte gerçekteki son umudumu. ve seni yine gölgesinde sevicek
bu çocuksu gözlerim düşlerin... Karanlığı yok etmedi işte ayrılığın aşkımı.
Sana dökülür şimdi gösteremediğim her duygu.. Bir korku saldırırdı
düşüncelerime umarsızca ve o korku gene alıyor işte seni kavuşturamadan
ellerimden....

Ve geceler...
İlk kez bir gece sunmuştu senin aşkını yüreğime. Ve yine yıkılmış
benliğimden bir gece sabaha dem tutarken alıyor düşüncelerimden. Sessiz bir
çığlık düşer şimdi üstüne düşlerimin her gece.. Birleşilmemiş bir ayrılık
kopar işte bir kasırga gibi ümitlerimin üstünde. Köpüğünde kaybettim ben
aşkı denizsiz bir çölde. Ve yosunlaşmış bir korku tutar umutlarımı Hayal
Perisi...

Ve son dileğim...
Sonsuz bir mutluluk tutsun ellerini..
(yıkılmış umutları canlandırmak değil artık düşüm. yok olmuşları anımsamak
sadece...)