Saat gece yarısı.
Herkes derin bir bir uykuda.
Her taraf karanlık ve ıssız.
Bir ben uyanığım, bir de yanan soba.
Yanan odunların ışığı tavana yansıyor.
Tavandaki ışıklar koşar gibi hiç durmadan hareket ediyor.
Bu hareketler odunların ateşten kaçışını mı,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta