Yok Oluş Şiiri - Osman Özkan

Hiçbir yok oluş,
Mintanımdaki kuşun cıvıltısını kesmeye yetmemişti oysa ki.
Her sevgiden,
Her aşktan sonra,
Beynimde ki fay hatları yerinden oynamasına rağmen,
Herkes gibi malzemeden çalmayan deli yüreğim
Ayakta kalmasını bilmişti.

Ayakta kalmak,
Onun için bir yok oluştu adeta.
Ve ayakta kaldığı her dakika,
Mintanında ki kuşun cıvıltısı kesilmeye yüz tutmuş,
Yine de sevdadan,
Sevgiden vazgeçmemişti.
Vazgeçmek ölmek demekti onun için.
Vazgeçmek yanmaktı,tutuşmaktı...
Ağlamaktı vazgeçmek.
Vazgeçmek; sevilmeden sevmekti.

Ve bu sevgi ve ihtiras,
Emperyalist bir sevgili tarafından,
Onun yırtık çoraplı çocukluğuna indirilmiş bir darbeydi...
Ölüme teşebbüstü

(ŞAnlıurfa/Viranşehir-12.09.2012-09.29)