Yok olur saltanatlar Şiiri - Selim Ataş

Putlara tabi olmadı, kendini hakka verdi,
Doğmadan başlamış idi, ibrahim'in çilesi.
Tanrılık davası görüp, benden büyük yok derdi,
Bir sineğe yenik düştü, nemrut'un kafa tası.

İbraniler çile çekti, firavun'un elinden,
Toplandılar, yürüdüler, yüce dağlar belinden.
Allah'ın ismi düşmezdi, hiç bir zaman dilinden,
Deryayı ikiye böldü, ol musa'nın asası.

Kâbe'yi yıkıcam deyip, zalimce nara attı,
Ebrehe fil ordusuyla, mekke yolunu tuttu.
Tayran ebabiller gökten hışm ile taş fırlattı,
Ders oldu hak düşmanına, böylece fil vakası.

Gelen gider, giden gelmez, yok olur saltanatlar,
Yıkılır köşkler, saraylar, yok olur taçlar, tahtlar.
Dikkat edin ey mezari muteharrik bedbahtlar,
Selim der ki kıbleye dön, duyunca ezan sesi.