Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
her trenin arkasında
ve son vagonda
cenazem yüklü
yüreği alınmış cenazem
savcım
bebeğimdir
büyütemediğim
kazandan sonrası mürted ovası
sonrası ankara
arama beni
o trenler benim
ben ankaraya küskünüm
küskün
o eylülü benim için
hala
yüreğinde
taşısada
ankara zalim mi zalim
ben yok olmuş bir köleyim
ŞİİRDE SADELİK YOH
Hüsamettin Sungur
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta