Gözlerini kısmış jacques in ölmüş ve çıplak bedenine bakiyor kalabalık
karanlıklarda….aniden korkulu gözler çevriliyor yarım yamalak bir şiire…o
şiir söylüyor paravanin arkasındakinin sadece ucuz ve duygusuz aydınlıklar
olduğunu… hiç bitmeyecekmiş gibi görünen o anlar,aydınlıkların
karanlıklara üstünlüğüyle bitiyor…
Yağmur sonrası yağmursuz bir havada, bir ağaç kuytusunda rüzgar estikçe
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bana şiirimsi bir düzyazı gibi geldi aslında.. Yine de güzel.. Sanki bir romandan etkilenme edası seziyorum doğrusu.. başarılar..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta