Yokuş yukarı çıktığım yolu yürümeyi bırakıp..
Ciğerlerim rüzgarda tuzla buz olana kadar koşmak istedim..Derimden kemiklerime kadar.. Erimeyi ve daha fazla acı çekmeyi istedim..Kalbim atmaktan patlayıncaya kadar koşmak istedim.. Ayaklarımın altı kan toplayıncaya kadar..
Üzüntümden ağlamayı unutuncaya dek..
Sonu görünmeyen yolu ayaklarım eriyene dek..
Koşmak ve yok olmak istedim...
“Bize ne irs-ı peder, ne servet ü ne cah kalmıştır,
Şuûr-ı hikmete karşı bir eyvallah kalmıştır'
Sultan Veled
Devamını Oku
Şuûr-ı hikmete karşı bir eyvallah kalmıştır'
Sultan Veled
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta