Yokuş yukarı çıktığım yolu yürümeyi bırakıp..
Ciğerlerim rüzgarda tuzla buz olana kadar koşmak istedim..Derimden kemiklerime kadar.. Erimeyi ve daha fazla acı çekmeyi istedim..Kalbim atmaktan patlayıncaya kadar koşmak istedim.. Ayaklarımın altı kan toplayıncaya kadar..
Üzüntümden ağlamayı unutuncaya dek..
Sonu görünmeyen yolu ayaklarım eriyene dek..
Koşmak ve yok olmak istedim...
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
