Yok Olmak Şiiri - Gül Irmak Ercan

Kem gözlerin içinde,
Yalan bir tapınağa barınırsın.
Tepelenirsin.
Daha da kilitlendiklerinde,tüm varlığına.
Kıvrılıp yok olmak,
Sürekli aynı dize tonu,
Güneşin alevleri,
Beni bir türlü dizginleyemiyor.
Bu kıyık,batık şehirde arta kalan,
Yarı kuru sayfalara,dilim varmıyor.
Değişimin üstesinde saklı.
Böbreklerim yerinden çıkacak.
Ruhum taşa yapışacak.
Çığlıklarım bedeninizle bir olacak.