Yok Olmak Şiiri - Ali İhsan Akın

Yemyeşil cennetin tek bir damlası idi hüzün. Sensiz geçen her anım için bir damla. Hayat fazlasıyla zor geliyor artık. Yaşamak, nefes almak kaldıramıyorum. O kadar çok eksik hissediyorum ki. Boynumdaki kokunu, gözlerimdeki gülüşünü, ezberlediğim her kıyısını sanki bir anda yok olacak gibi. Tutmaya çalışıyorum, çabalıyorum. O kadar çok çabalıyorum ki bunları kaybetmemeye, bendeki seni kaybetmemeye.. Kokunu özlüyorum mesela her an. Böyle Nasıl anlatsam mutluluk kokuyor sanki, huzur kokuyor.Ama artık çok güçsüz leştim, ayakta duramıyorum. Aşırı yalnız hissediyorum. Eskiden hep sana anlatırdım her şeyimi her derdimi, ama artık anlatacağım bir sen yok. Her şey yeniden sıradan gelmeye başladı, hayatta tutuna bileceğim birisi yok. Elimden tutup ben Buradayım diyecek birisi yok. Sevmek zor zanaat. Sevmeye ayak uydurmak da öyle. Ya sevmeyi bilmiyoruz ya da beceremiyoruz. Hayallerin son bulduğu yerdeyiz sanırım. Aynı hayalde sürekli aynı yerde sayıyoruz. Ben hayal kurmayı sevmezdim, seninle öğrendim. En güzel hayalim oldun benim. Her gün uyumadan önce bir masal gibi hayallerini sayıklamak.. Allah'ım bundan daha güzel bir şey ne gördüm ne yaşadım. Hayalin bile bu kadar güzelken bana umut verirken sen neden hayallerimi birer birer yok ediyorsun. Keşke sadece hayallerimi yok etsen. Ben de yok oluyorum. Çünkü hayatım senin hayallerinle dolu. Ben seni istiyorum ama böyle değil. O yemyeşil cennet var ya birer birer hüzün akıyor, yani demek istiyorum ki mutluluk tükeniyor ve ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Ayrılığa dayanabilir miyim bilmiyorum. Yokluğundan korkmuyorum da ya yokluğuna alışırsam o Zaman ne olacak tahmin edebiliyor musun. Ben edemiyorum bile. Ben daha fazla bir şey anlatamıyorum yani anlatacak çok fazla şeyim var ama anlatamıyorum.