Yok oldun... Şiiri - Recep Metin Yerdelen

Oysa içimde yanan aşk ateşi dünyayı sarardı çepeçevre,
İçinde çocuklar özlemler hayaller vardı,
İşte o kadar sıcacık özlemlerim arasında uçup gittin,
Hatırlıyorum sayfanda”, beni de alıştırdılar” demiştin..

Her gün seni görmek isteyen bir çift göz ağlamaktan kör oldu,
O sana öğrettiği tavlada mars oldu,
Seninle birlikte gezdiği yollarda yok oldu,
Oysa o insan, yani ben yalnızca senin için atan bir kalp taşıyordu,

Gördüğü o rüyada yalnızca sen vardın bana bakıyordun,
Hem de benden güzel, benden daha anlamlı gülüşünle,
Ben seviyorum derken o beni benden çok seviyordu,
Her gün gelip saatlerce benimle sevişiyordu…

Ben ona güldükçe oda bana gülümsüyordu,
Ah zalim ah, gidişinle ne kurulacak bir hayat bıraktın bana,
Nede senden sonra bir adım yaşanacak bir hayat,
Ve en sonunda vefasız bir anda yok oldun….YOK OLDUN…