Yok Olasıca Şiiri - Nefes Sahfa

Zülfikar perçemler
Kesti beni ortadan ikiye
Prangam ayakta değil, kalemimde
Kelimelere sığmayan ne duygular var içimde
Karanlık ışıklar saçarım
Kölelik, günlük hayatta yer bulmuştur
Görülmeyecek bir frekansta
Putlara tapınır olmuştum
O ünlü adamların müzisyen heykelleri
Beni sevmiyordu
İşte dediğim gibi
Sokaklarda dolaşıp
Gece camilerde yatan beş parasız bir zenginim ben
Potansiyel arş
Pratik? Marş marş
Bir gün sen de güllerle dolaş
Neden dikenli olduklarını anlayacaksın
İstediklerini neden kopartamadığını
Bataktan yapılmış idollerinden
Tiksineceksin
Günahlar kusacaksın sonra cepkinime
Sakalları birbirine karışan dünyayı kusacaksın
Ve zehir karıştırdığım yemeğini sessizce yenisiyle değiştireceğim
Yapabilsem boğazına kördüğüm atıp susturacağım seni
Yeterince kötüsün mamafih
İlk öjeniye kurban gideceksin
Yok olasıcalar
-'dan birisiyim ki şükre layık
Aksiyonu severim
Güneşimi söndür
Karanlığına hapset
Ne köşk, ne huri
Hepsini söndür
Mecliste salt gerçekler konuşulsun
Eşyalarımı sat
Helvamı ye dostum
Öttür diviti
Ne kadar kötü olduğumu yaz
Haykır geceleri
Haykır sonsuzluğu
Bir gökdelenin en üst katında
Işıldaklı şehri seyret
Ve siyah gerçekleri gör
Kendini değil, seni gölgeleyen siyah ceketi bırak aşağı
Su gibi bembeyaz ol
Su bile beyaz olmasa da
Mahalleye asık yüzler dağıt
Altta nokta olmasa da
Kafayı ye, çıldır
Kara toprağa evlenme teklifi et
Hem üzül
Hem hayatı yaşa
Hayatı hiçbir zaman anlamayacaksın
Anlamadan yaşa
Yaşamın ilk kuralı
Prangaları unutursan gerçekten yok olurlar
Fakat Allah yokmuş gibi yaşayarak Allah'ı yok edemezsin
Bu yüzden yok olasıca yaşamayı bırak