Yüzüme dönüp bakan kadın annemdi
Belkide sadece tek üzülen oydu
Hayat beni hep tekmelesede
Yaşadım ben gül bahçesine denk gelmesekte
Ne desem boş bir arazide bulunan mezar
Sebeb oldu o benim ölmeme
Ölüm yıldızlarla yanlız kalmama izin verdi tekrar
Sizi üze bilirim benim anlatılmayan hikayem
Yokuşta nefes nefese kanayan gözler
Düşsende zafer özlemiyle acımayan dizler
Bana gülmeyi unutturan gülmemeyi öğreten sizler
Neden her seferinde ben ölürken beni izler
Evet şimdi o akşam Ankara'da
Tekrar anlatacağım seni bana soranlara
Galakside arayacağım beni birakanları
İçeceğim bu gece her geçen gece gibi yok olanlara
Kayıt Tarihi : 19.9.2019 01:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!