Yok Olan Evren Şiiri - Hüseyin Özdemir

Donar yüreklerimde alevler
Acıların buğulu yalnızlığı
Sis tutmuş demir öfkesi
Sesini yitirmiş çığlıklar içersinde
Ölümün soğuk eli
Bir yaprak gibi düşerken sol yanıma
Toprakta yaşar göz bebeklerim
Bir bıçak gibi keserken düşümün rengini
Al yokluğumu kat yokluğuna
Bir ırmak aksın yüreğimin yerine
Sen olmadıktan sonra
Parçalanır bütün güllerim
Kan kusan kurşunun sesinde
Taşır beni kurumuş ağaç dallarına
Her gün yeniden
Yeniden asılırım
Buz tutmuş geçmişimin imgelerine

Donar yüreklerimde alevler
Açıların buğulu yalnızlığında
Yanar gözlerimde yıldırımlar gölgesi
Buharlaşmış umutlar bırakırım açık denizlere
Başak sarısı saçların
Hüzün kokusu
Kar tanesi gibi eritir zamanı,
Yok olur evren
Var oluşun yokluğunda

HÜSEYİN ÖZDEMİR
23.03,2010