Yok Ol Şiiri - Tunga Eralp

Bugün karışığım,
Karmakarışık,
Kendimi,
Ben bile,
Çözemiyorum.

Kinim var,
Haine,
Laine,
Garazım,
Lanet teröre,
Biliyorum.

İnsanı severim,
Yaratılan için,
Şükrederim Yaradan Mevla'ya,
Sevgi O'ndandır,
Anlıyorum.

Ancak,
Şehidim var,
Gencecik yaşta,
Dalından koparılan,
Ona,
Ağlıyorum.

Yok!
Ey!
Cani, lanet kahpe,
Yok sana,
Yok!
Merhamet yok,
Tanrı sana vermemiş ki,
Eminim,
Ben hiç veremem.
Yer ile yeksan olasın,
Yıkılasın,
Yok olasın,
Rabbim seni kahretsin,
Diliyorum.

Kinim sana,
Bitmez,
Tükenmez nefretim,
Bir geçirsem elime,
Sıkardım ümüğünü,
Seni,
Sana benzetirdim,
Boğardım,
Aç bırakırdım,
Yakardım,
Koymazdım ardıma,
Elimden geleni,
Kahrol emi,
Bul belanı,
Yok ol!
Çünkü,
Seni,
Siliyorum.

Seveni de,
Sevgiyi de severim,
İnsanı da,
Hayvanı da,
Hatta,
Seni bile,
Zerre kadar vicdanın olaydı,
İnsan olsaydın,
Keşke,
Toz olaydın,
Ben,
Eliyorum.

Şehidim,
"Cennet-i Ala"ya,
Uçmağa vardı,
Rabbine,
Erdi,
Duaları ona,
Ediyorum.

Utan!
Karanlığından,
Cehaletinden,
Kendinden utan!
Tabii,
Ar varsa sende,
Yüzünde kaldıysa haya etmeye,
Vicdanın kalmışsa,
Lakin,
Zannetmem ki olsun,
O yüzden,
Bil ki,
Yok etmeye seni,
Yeminle,
Yola çıktım,
Geliyorum.

Sakın ha!
Çıkma karşıma,
Düşünsem bile ben,
Affetmeyi seni,
Tunga asla,
Gör artık ettiğini,
Duy!
Bende sıra,
Üstünü,
Çiziyorum...