Yok Mu Şu Balonlar Şiiri - Nilüfer Albayrak

Ey gönlüm! Sessiz dilim!
Kimler ya da kim kırdı seni?
En ücra köşende oturup öyle hüzünlenirsin.
Kime bu öfken kimlere bu burun kıvırman.

Ah yok mu şu balonlara bir çare!
Uçurmasalar ulu ortada…
İçimizde kıvrak dans edenlerin entarileri,
Onlar bile renkli her karede, her yerde.

Ne vardı sanki o balonlar uçmasa…
Çocukluk gelir ya aklına, oy gönlüm.
Çocukluk işte, yok olan kayıp bir gülüş.
Küstüğümüz belli olmasın diye salya sümük komik hallerimiz.
Sakız çiğnerken, attığımız kahkahalarımız.
Sahiden sakız çiğnemeyi de özledin dimi?
Çiğneme, ahlaksız olursun sonra bu yosma dünyada.

Sahiden balonlar yine mi uçuyor?
Uçurmasınlar, uçmayın diyemiyorum.
Balonlarda yok olmuş çocukluğumuz gibi.

Ey gönlüm! Bir deniz kenarı,
Bir şilte,
Bir kulübe,
Bir teneke kuzini,
Bir de ölen herif/gelin
Hani elleri balık kokacak olan o herif. /gelin.

Uçtu balonlar işte!
Çocukluğun gibi gönlüm…
Bir deniz kenarı, bir şilte,
Bir de kayık ile.
Bir deniz kenarı bir şilte
Bir kayık ile.