Yok'luğun Şiiri - Hasan Taş 3

Bulunmazlar kaybolur ya gözlerimizden.
Ararsın düşmez ya gönlüne hasret kadar.
Boğulduğun deniz değil onsuzluk hasreti aslında
Avutma kendini gözüm; bulunmazlar küçük yüreğindeki büyüklüklere eremez...

Bulunmazlar bulunamadıkça solunmuyor bu nefes.
Öksürük mü? Öksüzlük mü? içimdeki sensizlik.
Vakit kaybı yaşamıyor hasret bir saniyesini geçirmiyor.
Utanmaz bir saat önünde bekleyen ben ki; uykulu kalbimle öldürdüğüm sigarayı yaşatma çabaları verir.
Oysa ölen benim bedenim öldürülen düş'lerime.
Utanarak baktığım resimlerin utandıkça yüzüme vuruyor.
Savaşta beni öldürdüğün gibi ağır ağır bombardıman bombardıman vurdu beni benliğim dahilinde.
Bir resmin ile yıkıldı ülkem yıkık bir şehir gibi kaldı ben ve yok'luğun...

Olmayışın hiç bu kadar yok olmadı bende.
Bitti kelimeler konuşacaklar konuşuldu dahası bitecekler bitti.
Bedenime verilen cezalar kadar ağır değil sende ki olmayış bende.
Hep susturuldu sözlerim senin aklımı başımdan alan kelimelerinde.
Diz çöktü sessizliğim sana.
Önceden çok konuşarak anlatırdım bir beni, şimdi bir susarak anlatıyorum seni.
Sustum sana rüzgarın bulutu getirdiği gibi.
Sustum sana yağmurun çamuru getirdiği gibi.
Sustum sana yazın kışı, ilkbaharın sonbaharı getirdiği gibi.
Anlayacağın sustum sana seni bana getirmediği için...