Bu karanlığın biteceğini bilsem
Eskiyecek ay'ın yıldızları doğuracağına inansam
O zaman anlatabilirim
yılların benden aldıklarını
Bu gece yalnızlık ve ümitsizlik
herzamanki konuğum
Karanlığa boğulmuş hertaraf
yok bir ses seda
Neden zindan bu gece böyle
Avaz avaz bağırıyorum
Ses tellerimi yırtarcasına
Yok mu sesimi duyan
yaralı bir martı,limansız bir gemi
Geride ne bir yürek ne bir gözyaşı
Anladım ki bir ben kaldım
Acılara liman olmuş bu şehirde...
Kayıt Tarihi : 8.10.2012 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutbettin Bey tebrik Ederim
selamlar saygılar sunarım
Gerçekten ağız tadıyla okuduğum bir şiir oldu...bende şiirlerimde biraz geceyi işlerim yalan yok..ama en verimli olduğum zamanlarda gecedir.Karanlıktır gece bazı şeyleri gizler,lakin iki yüzlü değildir..bizim gibi insanlarla paylaşmasını bilir... şu an saat gece üç.. gece olmasaydı ben bu şiiri okuyamazdım:)))
Yürekten kutlarım..değerli dost,selamlar...
Kendine uçurum olmak.
Mavisiz kalmak...
Hüzün dolu dizeler çok içten ve güzeldi.
Sevgiler
‘Bu gece yalnızlık ve ümitsizlik
herzamanki konuğum
Karanlığa boğulmuş hertaraf
yok bir ses seda
Neden zindan bu gece böyle’ demekte şiirinde.
Kendini yalnız hisseden kimse için her yer çöl gibi gelir.
Yalnız olmak mı yoksa yanlış bir kalpte olmak mı zordur? Böyle bir soru sorulduğunda ise yalnız olmak daha iyi gibi gelir insana.
Bazen de insan yalnız değilim zanneder. Etrafı insan doludur. Ancak hiç gerçek bir dostu yoktur aslında.
Ya kaybettiklerimiz? Onlar hep yüreğimizdedir.
Sonuç olarak yalnızlık zor zanaat.
Menemene birlikte ekmek batırmanın tadı gerçekten bir başka.
Kaleminize sağlık.
TÜM YORUMLAR (5)