Ne zaman kalbimi birine emanet etsem.
İhanet edip verdi bana geriye.
Beni benim gibi kimse sevemedi.
Güvenip bir daha veremedim kimseye.
Yok ki kalbimin sahibi.
Hiç kimse ellemesin öylece dursun yerinde.
Ne zaman kalbime birini misafir etsem.
Riyayla boyadı duvarlarını getiremedim eski haline.
Kalbim sahipsiz kaldı.
Şimdi kalbime tekrar girmek istiyorlar.
Bu seferde ben almıyorum içeriye.
Dursun öyle sessizce yerinde.
Bana senin kalbin yok mu diyorlar.
Var ama sahipsiz diyorum.
İnanmıyorlar anlamıyorlar beni.
Yok ki kalbimin sahibi…
Kayıt Tarihi : 29.6.2011 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şanssızlık bu ya bana sevmeyi bilmeyenler hep yalan söyleyenler denk geldi. O yüzden kalbimi vermem artık kimseye :) :) :)
Sağlık, Mutluluk ve Başarı Dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
HÜSEYİN ÇUBUK
TÜM YORUMLAR (6)