Avare akşamları salıp da yüreğime,
Dua dua dokundum dünden kalanlarıma.
Ey berzah gülü, ey çemende yaş!
Nasıl da bigane, nasıl da ayyaş,
Bin yıldır birikip avuçlarımda.
Zehirle kıvrandın sancılarıma!
Ben, deva dilendim durdum,
Sen, ateşi sundun yaralarıma.
Ne fırak, ne visal ne cennet artık.
Yırtık hırkamı da çölde bıraktım.
Nasırlı dizimle, secdede alnım,
Beni götürecek vüslat garına.
Ben sende mahkum, sen benden muaf,
Bigane can verirken gölgen dualarıma.
Kurşunla ve git, nalanım yok, feryadım olmaz.
Yok işte, nadan değilim, imdadım olmaz.
Ben ölüme sevdalı zamanın dergahına,
Sen ölümü dokudun sevdanın tezgahına.
Kayıt Tarihi : 18.4.2012 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yok
Bir an Divan edebiyatımızın beyitleri canlandı gözümde. Beyitlerin yerine dörtlükler alsa da Arapça sözcüklerin hâkimiyeti ağır basıyordu. Farklı hece ölçüleriyle oluşturulan “YOK İŞTE” şiirinde geçen “dergah, tezgah, bigane, mahkum” gibi sözcüklerin TDK’nin Yazım Kılavuzu’nda gösterildiği (dergâh, tezgâh, bigâne, mahkûm) şekliyle kullanılabilseydi; “vüslat” ise “vuslat” olarak kaydedilebilseydi, bu şiiri bir şarkıyı dinliyormuşuzcasına duyguyu yaşayacaktık. Ebediyete göçmüşlerin ruhlarının kıyamete kadar bulunduğu yer anlamında kullanılan “Berzah gülü” ise farklı bir anlam kazandırmış şiire.
duygu anlatımı, şiirin akışı harikaydı
ve okuyucusunu yormayan oldukca etkileyici bir paylaşımdı
yüreğinize sağlık
başarılarızın devamını dilerim
sevgi ve huzurla kalın efendim...
TÜM YORUMLAR (2)