Yok İnsan Şiiri - Aygül Mudurlu

Yok insan

hükmü yok düşlerinin

Çalıntı gülüşlerinden

geriye kalmış gözyaşları

Tadımlık mutluluklar

kursağında düğüm düğüm

Ömürlük figanları

kanlı damlalarını akıtmış yüreğine

Kırağı misali yağmış

hüzün yağmurları üstüne

Ağarmış ömür tellerinin saçları

yıldızları kaybolmuş bir gecede

Felek vurmuş hep on ikiden

alacası körelmiş yalnızlığını

? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

Yok insan

hükmü yok artık varlığının

Sessizce düşmüş

kanatmış göz kapaklarını

Tüketmiş boğazına düğümlenen

tek satırlık feryatları

Değeri biçilirken alın yazısının

karalar çalınmış kaderine

Çivisi sökülmüş

umuttan bulutlarının

Düşe kalka soluduğu hayat

payından çalmış zamanının

Böylece kaybolmuş yok insan

hayat denen tek perdelik yitik oyundan