Tromatizm atlatan günlerin çocuklarıydık
Medyalar ne derse inanacak kadar böndü
Kendine dönük antik ve panik spazmlar
Bir yol gidiyordu buradan öteye öte öete
Herkesin elini silahına davranıp vurmak istediği
Ağlamalı ağlamalı hem de çok ağlamaklıydı
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
oysa güneş ne çok şey anlatırdı bize eskiden...değil mi...hangi bulutlar örttü onu...hangi karanlıklara sakladık...ve hangi yollarda unutup sırmalarını çözmeyi, yitirdik umudu...ki; artık dokunan şiirler yazıyoruz böyle...tebrikler kaleme...
özeleştiri
nerden nereye gelişin yaşanan acı gerçekleri
yinede son sözü halklar ve o uğurda dövüşenler söyler
tebrikler can kalemine sorgulayan düşüncene sağlık sevgiler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta