Yok Hükmünde Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Benim inancım var,
Ama sizlere yok.
Çünkü sizler,
Beni hiç var etmediniz;
Hep yokluk içinde, acı içinde bıraktınız.
Bir gün olsun saçımı okşayıp gözlerime bakmadınız,
Kendi emelleriniz için kullandınız.

Benim inancım var,
Ama sizlere yok.
Çünkü hep dar bir döngüde baktınız.
Pencereniz dardı;
Her taraf karanlık görünüyordu.
Aydınlığa uzanacak ne eliniz ne de diliniz vardı.
Avucunuzda bir tutam ahlak vardı,
Onu da zamanla bitirdiniz.
Kucağınızda yeryüzünün Anayasası, Kur'an-ı Kerim vardı;
Onu da zamanla kendi lehinize çevirdiniz.
Bizlere bir şey vermediniz;
Hep aç bıraktınız, sefalet içinde bıraktınız.

Sözüm şu ki,
Bir taş, bir taşın üstüne koymadınız.
Yan gelip yattınız;
Dünyanın nimetlerinden hiç fayda görmediniz, veremediniz.

Benim inancım var,
Ama sizlere inancım hiç yok.
Çünkü her şeyi berbat ettiniz;
Hiçbir şeyi var etmediniz.
Yokluk içinde kıvranıp durdunuz;
Ne kafanızı göğe, ne de elinizi vicdanınıza koydunuz.
Koskoca bir ömrü çarçur ettiniz;
Evet, kocaman bir ömrü çarçur ettiniz.
Ne güneşten, ne ay'dan,
Ne yıldızlardan, ne rüzgardan,
Ne ateşten hiçbir ders almadınız.
Ahkam kestiniz, biat etmek için;
Hep korkuyla bir şeyler var ettiniz.

Size inanmıyorum, size güvenmiyorum.
Çünkü her şeyi korkuyla,
Yalanla, dolanla, kanla,
Sevgiye yer vermeden,
Hüküm sürdünüz ve şimdi diyorum ki:
Sizler benim için yok hükmündesiniz.

Memoçilo