Yok Gibi Yaşıyoruz Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ruhun kabı ten, bedenin ise kefen
Kumaş aynı ipek, kefeni kadifeden…
Toprağı, ten kafesinin ilk mayasıdır.
Taşı ak mermer, namus ve hayâsıdır.
2024

Hoş bilinen yol, yol değil,
Boş bildiğin yol seçilir.
Hakkın huzurunda eğil,
Ecele, acele gidilir.
2024

İtiraf etmesem de, ihtimal veremem
İhtilal olmamalıydı itidali dinlemem.
İhtimam görmedik, itiraz ediyorum
İntizar almayalım, istinafa gidiyorum.
2024

Varlık yorar, yokluk koyar.
Allah geceyi siyaha boyar,
Sancılı gece güneşi doğurur.
Allah gündüzü beyaza boyar.
2024

Dostun çok olurmuş gençliğin de,
Bir o kadarı da, en iyi günün de,
Hele dönüp bir bak düştüğünde,
Ne dostun varmış, ne de sevenin.
2024

“Allah var” diyoruz,
Yok, gibi yaşıyoruz.
Allah’tan korkmuyor,
İblisten korkuyoruz.
2024

Eğitim; cehaletten daha ucuza gelir.
Bunu aklı başında olan, herkes bilir.
İçi çürük olanları, dışarıya atmalısın,
Çobana haber salıp, sürüye katmalısın.
2024

Vermek, nefsimize zor gelir.
Bu bilinçaltında gizli şifredir.
Korku, ölüm korkusu değil ki.
Ruhumu alacak diye, Azrail’dir.
2024

Lanetlenmiş bu kavmin,
Şeytandan ne farkı var?
Kabil’den gelmiş soyu,
Ellerinde, nebi kanı var.
2024

Kötüleri, kötü yol yorar.
Tedbirini alabilmelisin.
İyiler, otoban zannedilir.
Tam gaz, takdiri beklersin.
2024

2024