Yok Gayrı Şiiri - Nisari Özdoğan

Atiim karanlık, yolum ipince
Kimseye kahrım yok, felekten gayrı
Ümidim kalmadı, kahve içince
Fal için tuttuğum, dilekten gayrı

Derman diye, çok ağıya yapıştım
Göğüs gerdim, her cefaya alıştım
Var gücümle, bunca yıldır çalıştım
Servetim yok, bir sağ bilekten gayrı

Biter mi bu ömür,hep feryat ile
Kimi yaya gider kimi at ile
Kimisi dolaşır özel yat ile
Girmedim yüzmeye,gölekten gayrı

Şans gülmüyor bana karşı inatda.
Beceri yok herhangi bir sanatta.
Uçam dedim tüy kalmamış kanatta.
Uçlarında iki telekten gayrı

Kötü kader, Nisari'yi neylemiş
Tuttuğunu bir başkası peylemiş
Herkes dost bahçesin,yağma eylemiş
Tadamadım, bir ham kelekten gayrı