Yok edilmiş insanlığın yüreğinde sevgiyi var etmek, Ölü bir bedene ruh olmak gibidir.
Sadece bazen insan bakakalır herşeye ve
herkes,
Sevdiklerine bile.
Nefes almayan ölü bir beden gibi dururken insan ne konuşa bilir nede yüreğini susturarak dura bilir.
Ona yaşam mı dersin, yoksa ölümek mı dersiniz
Ben bilmem
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta