Yok Edilişe İsyanım Şiiri - Hüseyin Tuztaş

Uğuldayan beynimde ki seslerin,
Mantık süzgecinden geçemeyen olaylar,
Bir de gittiğimiz yola döşenen mayınlar,
Daracık koridorlarında çıkmaz sokaklar..

Öyle bir sis var ki ortalık toz duman,
Ufkumuzu kaybettik, bırak geleceği,
Düşünmemek ile yaşamamak arasında bir seçim,
Kim karar verecek ben mi yoksa kim?

Kulaklarımı tırmalar uzaktan gelen ses,
Uyuyan beynimi hoplatır çıldırasıya,
Doluya koyarım olmaz boşa koyarım nafile,
Gidilen yol yol değil ne de görünen gerçekler..

Hangisi hayal hangisi rüya?
Başım neden ağrır her semaya baktığımda?
Öyle bir ateş var ki içimde yanıyorum,
Bir çıkmazda labirentler içinde çırpınıyorum..

Sahte gülümsemelere hapsolmuşum,
Hangisi doğru,kaç tanesi yalan?
Bana bakan gözlerin kaçı dostça?
Ayaklarım buz pistinde, kaymak mı güzel?
Yoksa ayakta dimdik durabilmek mi?

Sorular,sorular cevapsız kalmış hepsi,
Limanını arayan gemi gibi fikirler,
Gören yok mu karanlıkta bir el var..
Vefasızlığa değil yandığım,
Sessizce yok edilişlere isyanım…

8.2.2007
Hüseyin Tuztaş

www.sevgipinari.org