***YOK DİYEMEDİM***
Yıkıldı üstüme zulüm dağların
Ezildim altında yok diyemedim
Tuz bastım dermansız yaralarıma
Bu acı bahtıma çok diyemedim
Yolladım mutluluk yolcularımı
Gizledim herkesten sancılarımı
Çektim sessiz sessiz acılarımı
Hasretin içimde ok diyemedim
Pişmanım bin kere sonunda kandım
Ateşler dururken külünde yandım
Mutluluk oyunmuş hiç bitmez sandım
Yaptıkların bana hak diyemedim
İnan minnet etmem yoktur tekrarım
Kırdın umudumu bitti ikrarım
Bak daha yalvarmam geçti efkarım
Kalbim acılara tok diyemedim
Bir iken derdimi bine katladım
Gayri sevdalara sözüm sakladım
Aldığım nefesi bile suçladım
Bir kere yüzüme bak diyemedim
Zehir ettin bana helal aşımı
Ellerinle diktin mezar taşımı
Acıma, KILIÇ ol kes bu başımı
Son kez bu maziyi yak diyemedim
18.11.2016.... Ahmet Kılıç
www.ahmetkilic.com
http://uyeler.antoloji.com/ahmet-kilic-1
http://profil.edebiyatdefteri.com/kilic0044/
www.siirdemeti.net
Kayıt Tarihi : 13.12.2016 21:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!