Yok diye Şiiri - İsa Yıldıran

Arzuhal yazdım yüce makama,
Çevirdiler geri pulu yok diye.
Dertler tek tek yapıştı yakama,
Kurtulamadım, elim feri yok diye.

Bu işlere aklım fikrim ermedi,
Dostum çoktu biri elin vermedi,
Açlığımda kimse sofra sermedi
Sofraya oturacak kürküm yok diye.

'''Dostum'' dedim derdine koştum ben,
Az da olsa gönül sofram açtım ben,
Bilmem amma galiba saftım ben,
Vefa görmedim aklım yok diye.

Dost, düşman hep birbirine karıştı,
Kötülükte hep beraber yarıştı,
Güçlü güçlü ile birden tanıştı,
Gülenim kalmadı gücüm yok diye.

Kilise ilahisi onlara oldu sanat,
Küfür aşıkları sürdüler bir saltanat,
Onlar için düzenlendi sanki kainat,
Gün yüzü görmedim dehli yok diye.

Dost bildiklerimden selamı kestim,
Ben de bir zamanlar sert estim,
Garip gurebaya son nefestim,
Soluk alamadım nefesim yok diye.

Bir zamanlar bende bulunmaz kuştum,
Hak hakikat uğruna çağlayıp coştum,
Dertli görünce dermana koştum,
Derman bulamadım, param yok diye.

Her ne yapıyorsan Allah biliyor,
Kiramen, Katibin her an işliyor,
Cehennem zebanileri ateş besliyor,
Duam ateşte yanmamak günah yok diye.

İSA YILDIRAN