Ta Bir Sancıla Uyanıyorum
Her Gece.....
Uğultular Yırtıyor Kulak Zarlarımı..
Oysa Sadece Ben Duyuyorum...
Herkes Uykusunda Ama Sanki Ben Ölüyorum
Ölmek Yok Demek Tir..
Yok Olmak Değil.
Yok Olmak Unutulmak Değildir.
Bir Daha Sevememektir..
Dinlememektir..
Dokunamaktır...
Haykıramamaktır...
Dirememektir...
Eylem Yapamamaktır....
Yani Anlayacağın.
Kirpiklerim Islanmış
Yani bir daha sevemeyeceksin.
Yani yok bunun başka bir tarifi..
Ölmek unutulmak değildir...
Yani sen benden giderken.
Seni benden götürürlerken.
Yok aslında seni ben onlara yollarken.
Ben kahrolmuştum.
Sancılar yüreğimde...
Kaybedilmiş bir hayat gibi......
Titriyordum.
Ayaklarım taşımıyordu beni,
Herkese korkuyorum diyordum..
Oysa ben oysa ben.
Kaç kanlı kavgada oysa ben kaç deli dolu eylemde
Kaç kez yere yığıldım
Kaç kez tanınmaz haldeydim.
Beni kaç kez ellerimde astılar tavana.
Ölümle Yüz Yüze Bıraktılar bi başıma
Oysa ben başım dik
Korku Çığlıkları atmamıştım..
Gözlerimi bağlamıştılar…
Benden Korkuyorlardı....
Sen giderken,
Aslinda ben seni onlara yolllarken..
Korkuyordum.....
Seni kaybetmekden degil
Daha seni duyamamaktan
Yani bir daha olmamaktan.
Yani yanisi yok
Bunun baska bi tarifi yok
Ölmekten değil...Değil sevdiğim.
Olurda senin yokluğunda yenilmek ten...
Oysa unutmuştum.
Beyaz gelinliğinle.
Dilanim... Çiyamin
Ölmek yok olmak tir.
Unutulmak degil.
Keşke be keşke kahrol kahrolasi. keşke
Ölmek unutulmak olsaydi.
Her gün kendimi bin kez öldürürdüm...
Bu şiir
Dilan KAYA ya yazilmiştir.
Giden Güne tarafindan.
Kayıt Tarihi : 24.7.2008 14:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!