Yok Büyümemişim Şiiri - Safure Yıldırım

Yok büyümemişim ben daha
zamana takılmışım,
anları es geçmiş
dünleri çoğaltmış
yılları biriktirmişim,

bakmayın enime boyuma
işlemişim bir bir
girip çıktığım yoluma,

bilmiyorsam
önüme çıkan engeli atlamayı,
ayağıma değen taşa
bir tekme atmayı,
düştüğümde yeniden kalkmayı
öğrenememişsem
neye yarar eskittiğim yıllar?

kaybedince babamı
baba olmuşum,
annemi kaybedince anne,
sevdiğini kaybedince
kendine sarılıyor
kaybede kaybede kazanıyormuş insan.

acılar mı tat veriyor
tatlar mı hep acı?
büyümek için ne acılar tatmalı,
daha neleri kaybetmeli ki
kendini kazanmalı?
ne kadarı kazanmaya yetmeli
ne kadar takılıp düşmeli ki
yükselmeye neden bilmeli
ayakta dimdik durabilmeli?

Büyümenin yolu nerelerden geçmeli?

2020

İlkim
Safure Yıldırım