Günün birinde Nasrettin Hoca boştu.
Aldı iki kilo et eve koştu.
'Aman 'dedi, 'Hatun, pişir bunu!
Yak ateşi, at odunu,
Yıllardır görmediğimiz bu etti.
Doysun gözümüz, karnımız artık yetti.'
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta