Yok birşeyim Şiiri - Hoyrat Özdemir

Yok birşeyim
Yaşıyoruz işte
Herkes her gün neler yapıyorsa
Ben de aynılarını yapıyorum
Yiyorum,içiyorum,çalışıyorum
Her zamanki gibi az uyuyorum

Yok birşeyim
Biri espri yapınca komikse
Herkes gibi gülüyorum
Ben de kızıyorum yeri gelince
Sinirleniyorum,tutamıyorum kendimi
Her zamanki gibi pişman oluyorum

Yok birşeyim ama düşününce
Bazen saçma ve komik geliyor
Her birimiz ufacık bir toprakta sınırlanmışız
Kendi elimizle yaptığımız soğuk binalarda yaşıyoruz
Taştan hissiz yollarda
Hergün yürüyoruz , çalışıyoruz
Dur durak bilmeden
Yarım saatlik mesafeye bizi götüren tenekelere
İçinde oturduğumuz kutu evlere
Veriyoruz tüm emeğimizi birikimlerimizi
Birbirimize caka satıyoruz
On yıl evvelki fotoğraflara baktığımızdaki gibi
Şu an da ayni komik haldeyiz her birimiz
Biri kavga çıkarsa ayırıyor
Diğeri kavga edenleri yargılıyor
Öteki içlerinden birini savunuyor
Kimi sürekli yemek yapıyor
Kimisi onun çocuğuna bakıyor vs vs
Bilgisayar oyunu gibi sınırlı alanda
Sürüp gidiyor evcilik hayatlarımız

Yok birşeyim de soruyorum
Hayata böyle dışardan bakınca
Yok mu yaşantımızda
Gerçek diyebileceğimiz
Basitleştirip küçümseyemediğimiz
Zamana yenilmeyen
Saçlar ağarsa da eskimeyen şey
Belki de hepimiz bir parçamız eksik yaşıyoruz
Kimimiz elinin tersiyle itiyor
Kimimiz farkında değil uyuyor
Kimimizin de hiçbirşeyi yok herşey yolunda

Sorup durma söyledim ya
Yok  "bir"  şeyim!