Yok Benim Şiiri - Adem Oğuz

Kurgular yazgımı baştan karsa da,
Kadirsiz kıymetsiz özüm yok benim.
Tarifler (!) arife tuzak kursa da,
Kısmetten başkada gözüm yok benim.

Ressamlar şahsımı portre çizse de,
Şairler kafiye, redif dizse de,
Yazarlar hakkımda kitap yazsa da,
Doğrudan şaşmada tuzum yok benim.

Ozanın teline ilham olsam da,
Şarkıda türküde dile gelsem de,
Âşığın gönlünde mana bulsam da,
Külden başkasında tozum yok benim.

İzzetüikrama boğsalar baldan,
Kaftanım dikilse ibrişim şaldan,
Eğriyi bağlara dikseler gülden,
Bozuk taraklarda bezim yok benim.

Kaderden başka şey aramadım ki,
Tuz bastım, yaramı saramadım ki,
Derdimi Lokman’a soramadım ki,
Haktan başkasında yüzüm yok benim.

Dağından, taşından, ocaktan, elden;
Yağmurdan, çamurdan, dereden, selden…
Şeyranî, haber sal sılaya tel’den.
Vatandan başka da sözüm yok benim.

(Şeyranî ) Adem OĞUZ
Ankara, 11 Eylül 2019